Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Cassia angustifolia (Κασσία η στενόφυλλη) ή Cassia senna (Κασσία η σέννα). Ανήκει στην οικογένεια των Χερδωπών. Το συναντούμε με τα ονόματα Σέννα, Κασσία, Συναμική, φύλλα Αλεξανδρείας ή φύλλα Αιγύπτου. Είναι θάμνος το ύψος του οποίου κυμαίνεται από μισό έως δύο μέτρα. Καλλιεργείται στην Ινδία και τις χώρες γύρω από την Ερυθρά θάλασσα (ιδιαίτερα στο Σουδάν).
Θεωρείται αποτελεσματικό βότανο για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Δρα γρήγορα και δεν ερεθίζει το έντερο. Τα φύλλα και οι λοβοί έχουν σεννασίδες, ένα φυσικό δραστικό συστατικό που διεγείρει την κινητικότητα κυρίως του παχέος εντέρου και ρυθμίζει την λειτουργία του. Οι λοβοί έχουν ηπιότερη δράση από τα φύλλα και συνιστώνται για πιο ελαφρές περιπτώσεις.
Η Σιναμική μπορεί να προκαλέσει ελαφριές κοιλιακές ενοχλήσεις (κράμπες). Δεν συνιστάται για παρατεταμένη χρήση ως καθαρτικό, αφού αυτή μπορεί να επηρεάσει το ισοζύγιο νερού και ηλεκτρολυτών.
Η Senna δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από άτομα με εντερική απόφραξη (ειλεό) ή με μη διαγνωσμένα κοιλιακά συμπτώματα.
Τρόπος χρήσης: Ρίχνετε ένα κουταλάκι φύλλα σένας σε ένα φλιτζάνι με βρασμένο νερό και το αφήνετε για 2΄. Μπορείτε να μουλιάσετε τα φύλλα σε ένα ποτήρι νερό από το προηγούμενο βράδυ για να το πιείτε το πρωί. Πίνετε έως ένα ποτήρι την ημέρα.
Αρχαίοι Κινέζικοι και Αιγυπτιακοί πάπυροι περιγράφουν θεραπευτικές χρήσεις φυτών ήδη από το 3000 π.Χ.. Ιθαγενείς πολιτισμοί, όπως Αφρικανοί και αυτόχθονες Αμερικανοί, χρησιμοποιούσαν βότανα ως μέρος θεραπευτικών τελετουργιών, ενώ άλλοι λαοί ανέπτυσσαν παραδοσιακά ιατρικά συστήματα, όπως είναι η Αγιουβέρδα και η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, στα οποία τα βότανα είχαν τον πρώτο ρόλο.
Η ελληνική μυθολογία εμπεριέχει πλήθος αναφορών στην τέχνη της θεραπευτικής με τη χρήση των βοτάνων, αναδεικνύοντας μορφές που συνέδεσαν το όνομά τους με τη μεταγενέστερη ιατρική επιστήμη, όπως το γιο του Απόλλωνα, Ασκληπιό. Στην αρχαία ελληνική ιστορία αναφέρεται η εκτεταμένη χρήση των βοτάνων από σημαντικούς ιατροφιλόσοφους της εποχής, ενώ ο Ιπποκράτης (460 π.Χ. – 377π.Χ.), ο «πατέρας» της ιατρικής, προσπαθώντας να εντοπίσει τι είναι αυτό που έχει επιπτώσεις στην υγεία του και τι τον βοηθά, χρησιμοποίησε φυτά και βότανα για την πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών, πεπεισμένος για τη ευεργετική δύναμη της φύσης.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν καταγεγραμμένα περί τα 7.000 αυτόχθονα φυτικά είδη και υποείδη, εκ των οποίων το ένα από τα πέντε αποτελεί ενδημικό είδος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η φυτική ή βοτανική ιατρική, η ιστορία της οποίας έχει μακρά παράδοση που ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, να διαθέτει μια τεράστια ποικιλία πρώτων υλών για να επιλέξει, να συνδυάσει και να χρησιμοποιήσει με νου και γνώση.
Οι πληροφορίες που παρέχονται σε ό,τι αφορά τα βότανα έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή επίσκεψη σε γιατρό ή άλλο ειδικό της υγείας!
