Ο ευκάλυπτος (Eucalyptus guniie) είναι αειθαλές δέντρο 12-15 μ. που συχνά όμως συναντάται και ως θάμνος πυκνά διακλαδισμένος. Τα άνθη του ευκαλύπτου είναι λευκά και αρωματισμένα. Τα φύλλα των καινούριων κλαδιών είναι πράσινα ωχρά και των παλιών κλαδιών γκριζο-πράσινα. Χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος με αντιπυρετικές ιδιότητες αλλά και για αρωματικά λουτρά. Η χρήση του, είτε ως αφεψήματος, είτε ως αιθέριου ελαίου, έχει σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες. Είναι κυρίως αντισηπτική, μικροβιοκτόνα, απολυμαντική, αποχρεμπτική και βρογχοδιασταλτική(εισπνοές θερμών ατμών).
Αν το κρυολόγημα σας ταλαιπωρεί, ρίξτε φύλλα ευκαλύπτου σε νερό που βράζει αφήνοντας τους ατμούs να γεμίσουν το δωμάτιο ή εισπνεύστε κρατώντας το κεφάλι σας πάνω από την κατσαρόλα (αφού την κατεβάσετε από τη φωτιά) σκεπασμένο με μια πετσέτα.
Ο ευκάλυπτος βοηθάει αποτελεσματικά και στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας. Σε ένα φλιτζάνι νερό βράστε μερικά φύλλα και ξεπλύνετε το στόμα σας μετά το βούρτσισμα. Με το ίδιο αφέψημα μπορείτε επίσης να κάνετε γαργάρες σε περίπτωση πονόλαιμου.
Η επίδρασή του ευκαλύπτου στο δέρμα είναι δροσιστική και αντισηπτική. Είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία των καλόγερων, των σπυριών, των ψειρών της κεφαλής και του απλού έρπη με επιθέματα ή επαλείψεις.
Τρόπος χρήσης: Ρίχνουμε σε ένα κουταλάκι του τσαγιού ξηρό βότανο ένα φλιτζάνι βραστό νερό, το σκεπάζουμε για 10 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.
Αρχαίοι Κινέζικοι και Αιγυπτιακοί πάπυροι περιγράφουν θεραπευτικές χρήσεις φυτών ήδη από το 3000 π.Χ.. Ιθαγενείς πολιτισμοί, όπως Αφρικανοί και αυτόχθονες Αμερικανοί, χρησιμοποιούσαν βότανα ως μέρος θεραπευτικών τελετουργιών, ενώ άλλοι λαοί ανέπτυσσαν παραδοσιακά ιατρικά συστήματα, όπως είναι η Αγιουβέρδα και η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, στα οποία τα βότανα είχαν τον πρώτο ρόλο.
Η ελληνική μυθολογία εμπεριέχει πλήθος αναφορών στην τέχνη της θεραπευτικής με τη χρήση των βοτάνων, αναδεικνύοντας μορφές που συνέδεσαν το όνομά τους με τη μεταγενέστερη ιατρική επιστήμη, όπως το γιο του Απόλλωνα, Ασκληπιό. Στην αρχαία ελληνική ιστορία αναφέρεται η εκτεταμένη χρήση των βοτάνων από σημαντικούς ιατροφιλόσοφους της εποχής, ενώ ο Ιπποκράτης (460 π.Χ. – 377π.Χ.), ο «πατέρας» της ιατρικής, προσπαθώντας να εντοπίσει τι είναι αυτό που έχει επιπτώσεις στην υγεία του και τι τον βοηθά, χρησιμοποίησε φυτά και βότανα για την πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών, πεπεισμένος για τη ευεργετική δύναμη της φύσης.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν καταγεγραμμένα περί τα 7.000 αυτόχθονα φυτικά είδη και υποείδη, εκ των οποίων το ένα από τα πέντε αποτελεί ενδημικό είδος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η φυτική ή βοτανική ιατρική, η ιστορία της οποίας έχει μακρά παράδοση που ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, να διαθέτει μια τεράστια ποικιλία πρώτων υλών για να επιλέξει, να συνδυάσει και να χρησιμοποιήσει με νου και γνώση.
Οι πληροφορίες που παρέχονται σε ό,τι αφορά τα βότανα έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή επίσκεψη σε γιατρό ή άλλο ειδικό της υγείας!
